معماران ایرانی با هنر و خلاقیت کیمیاگرانه خود به شیوه های گوناگون و متناسب با مکان و با مصالح مختلف، شاهکارهای جهانی پدید آورده اند. آینه کار با ایجاد اشکال و طرح های تزیینی منظم و بیشتر هندسی از قطعات کوچک و بزرگ آینه در سطوح داخلی بنا فضایی درخشان و پرتلألو پدید می آورد که حاصل آن بازتاب پی در پی نور در قطعات بی شمار آینه و ایجاد فضایی پرنور، دل انگیز و رویایی بوده است.

ادامه مطلب

در مورد تاریخچة مصرف و صنایع چوب ایران متأسفانه به دلیل اینکه چوب به سبب پوسیدگی، ماندگاری طولانی ندارد، مدارک باستانی زیادی در دسترس نیست. هخامنشیان ارزش جنگل و چوب را برای هنرمندان می دانستند. به همین دلیل درخت کاری و به خصوص کشت درختان جنگلی که فقط از نظر تولید چوب اهمیت دارند، از آیین های ستودة پادشاهان هخامنشی بوده است. چنانچه کورش شخصا به کشت درخت همت می گماشت و داریوش مرزبان ها را برای جنگل کاری درختان بومی در بین النهرین تشویق میکرد. کاربرد چوب در معماری تخت جمشید و شوش کاملاً مشهود است.

ادامه مطلب

در معماری ایرانی، بناهای سنگی زیبایی وجود دارد که در آنها از سنگ به دلیل مقاومت و پایداری بالا در حجّاری ها، نقش برجسته ها، مجسمه ها و در اجزای بنا استفاده شده است. شاهکار ساختمان سنگی ایران مجموعة بناهای تخت جمشید است. نمونه برجستة دیگر طاق بستان در کرمانشاه است، که در آن ایوان هایی را در دل بدنه ای از سنگ طبیعی کوه احداث کرده اند. این ایوان ها دارای تزیینات و کنده کاری های زیبا در جلو و دیوارهای جانبی و انتهایی هستند. در یکی از این ایوان ها سمت گشادة آن به سوی بیرون با قوسی فراخ و نقوش تزیینی، درست همانند ایوان های مختلف حیاط مرکزی ایران است.

ادامه مطلب

هنر کاشی کاری همانند دیگر هنرهای ایرانی، یکی دیگر از بسترهای بروز ویژگی کیمیاگری ایرانیان بوده است. هنری که از اعتبار، ارزش و زیبایی ویژه ای برخوردار است. هنری که هم به تزیین و زیبایی بنا کمک می کرده و هم در استحکام بناهای تاریخی در برابر رطوبت و باران نقش مؤثری داشته است. کوچک بودن قطعات آن، امکان ترمیم و جا به جایی آن را نیز به سادگی فراهم می ساخته است. مدارک تاریخی و باستان شناسی حکایت از آن دارد که در اواخر هزارة دوم قبل از میلاد هنرمندان ایران زمین با ساخت خشت و آجرهای لعاب دار آشنا بوده اند و از آن برای آرایش بناها استفاده میکردند.

ادامه مطلب