نورپردازی مصنوعی در ساعات محدودی از شبانه روز و نیز برای تأمین روشنایی برخی فعّالیٌت ها چون مطالعه، صرف غذا استفاده می کنند. منابع نور مصنوعی بسته به شکل آنها به صورت های نقطه ای، خطی، صفحه ای و یا حجمی در فضا قرار می گیرند. به طور کلی نورپردازی فضا به سه روش انجام می گیرد.
نور پردازی عمومی
در این روش توزیع نور طبیعی یا مصنوعی در کل فضا به صورت متوازن انجام می گیرد و بدین صورت از ایجاد گوشه های تاریک یا قسمت هایی با نور خیره کننده ، جلوگیری می شود.
نورپردازی موضعی
با توجه به اینکه برای برخی فعّالیّت ها مانند مطالعه، صرف غذا و انجام کارهای ظریف نورپردازی عمومی پاسخگو نیست از نور موضعی استفاده می شود. این نور معمولاً قابل تنظیم بوده و با بهره گیری از آن می توان باعث تقسیم فضا شد. مثلاً این نور می تواند بر حوزه غذاخوری تأکید کند. لازم به ذکر است ترکیب هماهنگ این نوع نورپردازی با نورپردازی عمومی ترکیب جذابی را به وجود می آورد.
نورپردازی متمرکز یا نقطه ای
با این نورپردازی می توان بر نقطه خاصی در فضا تأکید نمود. مثلاً برای نورپردازی یک تابلو یا یک مجسمه. با بهره گیری از تعدادی نورهای متمرکز و نقطه ای می توان یکنواختی فضا را برهم زد و ریتم جالبی را ایجاد نمود.
در زیر برخی از نکات مهم در خصوص نورپردازی مصنوعی آمده است:
می توان به وسیله نور، فضایی را وسیع تر و یا کوچک تر نمایش داد. برای این منظور کافی است نورپردازی ها بر روی دیوارها و کنج های محیط انجام شود. به این ترتیب اطراف محیط روشن تر از مرکز شده و بزرگ تر جلوه می کند، حال آ نکه به عنوان مثال اگر در نورپردازی یک اتاق نشیمن تنها به یک منبع نور برای روشن کردن منطقه ای کوچک در محدوده مبلمان اکتفا کنیم، دامنه دید افراد محدود شده و در نتیجه فضا حتی کوچک تر از آن چه هست به نظر می آید. به منظور توزیع روشنی دل خواه لازم است محل قرارگیری و ترتیب چراغ ها به گونه ای باشد که نور کافی به قسمت های بالایی دیوارها و سقف برسد. این امر عموماً نیاز به مکان یابی چراغ ها در فواصل یکنواخت دارد تا بدین ترتیب شدت روشنایی مورد نیاز در فضا حاصل شود. لازم است برای تأمین روشنایی هر ناحیه، شدت خاصی از نور ایجاد شود. و باید توزیع نور به طور معقولی یکنواخت باشد. این امر به آن معنی است که سرتاسر اتاق باید به میزان مناسبی روشن شود و از ایجاد نواحی تاریک در مساحت های زیاد جلوگیری به عمل آید.
در مورد سطوح مجاور سعی شود از تفاوت زیاد شدت روشنایی سطوح پرهیز شود زیرا این عامل باعث خستگی چشم شده و قابلیت دید در این ناحیه را مختل می کند. انتخاب منابع نوری باید به گونه ای طراحی شده باشد که به راحتی بتوان نور اتاق را به وسیله کم نور کننده ها (دیمر) زیاد یا کم کرد و مثلاً اتاق را از یک اتاق نورانی، به یک اتاق آرام با نوری ملایم تبدیل نمود. در نورپردازی فضاها می توان از دو دسته نورپردازی مستقیم و غیرمستقیم استفاده کرد.
نورپردازی مستقیم: در این روش منابع نوری به طور مستقیم و بدون واسطه فضا را روشن می کند و معمولاً نور خیره کننده ای دارند. نورپردازی غیرمستقیم: استفاده از نور غیر مستقیم امکان ایجاد نورهای ملایم را در مواقعی که به آرامش در فضا نیاز داریم فراهم می کند. نحوة عمل این نورپردازی به صورت توکار است، در این حالت همه نورها به طرف سقف یا سطوح دیگر هدایت می شود و سایر سطوح اتاق، به وسیله انعکاس متقابل روشن می شود.
