برقراری ارتباط و معاشرت با فامیل و دوستان و همسایگان در این عرصه اتفاق می‌افتد و شامل اتاق پذیرایی ، غذاخوری ، سرویس بهداشتی مهمان است . در آن برگزاری جشن ها ، مهمانی ها ، مراسم مذهبی نیز انجام می شود . در خانه های کوچک فضای پذیرایی و نشیمن با هم ادغام می شود . این فضا باید با ورودی و غذاخوری ارتباط نزدیک داشته و از تهویه و نور مناسب برخوردار باشد . کیفیت فضای پذیرایی به خوبی می‌تواند گویای فرهنگ و ارزش‌های خانواده و زیبایی های مادی و معنوی آنها باشد . می توان با استفاده از پله ، دست انداز ، دکور و یا دیوار آن را از پذیرایی جدا کرد .
غذاخوری
غذاخوری مهمان در خانه های بزرگ مستقل از غذاخوری خانوادگی طراحی می شود . در خانواده هایی که از سفره استفاده میکنند ، می‌توانند بخشی از فضای پذیرایی را برای غذاخوری استفاده کنند . در خانه های سنتی ما ، فضایی به نام سفره خانه در کنار پذیرایی طراحی می‌شد . گاهی غذا خوری مهمان برای صرف غذای خانواده نیز در تمامی ایام سال کاربرد دارد . این فضا همانند فضای پذیرایی باید زیبا ، جذاب و کارآمد باشد . با توجه به عملکرد این فضا در موقع شام نورپردازی آن باید مورد توجه قرار گیرد .
بسته به الگوی زندگی خانواده در این فضا از قفسه هایی برای نگهداری ظروف و نیز میز ناهار خوری استفاده می شود . وجود یک میز کوتاه برای سرو غذا به کارایی این فضا می افزاید . ارتباط مناسب این فضا با آشپزخانه رفت و آمد بین این دو فضا را راحت و کوتاه تر میکند .
ورودی
نحوه دسترسی و ورود به بنا بخش مهمی از طرح را تشکیل می دهد . ورودی ، اولین جایی است که ساکنان خانه و مهمانان با آن مواجه می شوند . این مکان باید خوانا ، دعوت کننده ، جاذب و زیبا باشد و در لحظه اول تاثیر خوشایندی بر وارد شونده داشته باشد . این فضا به طور معمول به صورت عنصری حد بین معبر کاملا عمومی و فضای سرپوشیده درون خانه است ، یا ابتدا از طریق آن از معبر عمومی و حیات وارد شده و سپس به فضای سرپوشیده درون خانه وارد می شویم که در این شرایط ( وجود فضای باز میانی ) حالت یک فضای واسطه و نیمه خصوصی را دارد . یا این که به وسیله آن مستقیماً وارد فضای سرپوشیده خانه می شویم . به دلیل اهمیت محرمیت لازم است فضای ورودی طوری طراحی شود که باعث اشراف و دید به فضای خصوصی نشود .
در گذشته همواره قسمت بالای درهای ورودی از معبر ورودی یا از داخل مزین به آیات قرآن و یا دعاهایی بوده است . پسندیده است با بهره گیری از این شیوه کیفیت معنوی ورودی را ارتقا ببخشیم .
در طراحی خانه های سنتی همواره فضای به عنوان جلوخان در جلوی ورودی ( از معبر عمومی ) پیش‌بینی می‌شد که برای نشستن کوتاه‌مدت کاربرد داشت . بهتر است با بهره گیری از این الگو فضای مسقف با سکوهایی برای نشستن در حدفاصل ورودی اصلی و معبر عمومی طراحی کنیم . معمولاً در ورودی به فضای هشتی باز می شود . این فضا ، امکان مکث، حفظ حریم خصوصی و دسترسی به بخش های مختلف خانه چون اندرونی و بیرونی را فراهم می‌آورد .
افراد پس از ورود به منزل به طور مستقیم و یا با واسطه احتیاج به فضایی برای در آوردن کفش و تعویض لباس دارند که ورودی نامیده می شود . این محل فضای مناسب برای استقبال و مشایعت از مهمانان نیز می باشد . وجود آینه ، جالباسی ، کمد کفش ها به کارآیی بیشتر این فضا می افزاید .
در واحدهای مسکونی بهتر است یک توالت و دست شویی در محل ورودی برای استفاده مهمانان پیش‌بینی شود . بهتر است با توجه به مهم بودن بحث پاکی و طهارت ، توالت از وسعت کافی برخوردار بوده و مستقل از فضای دستشویی طراحی شود . در شرایطی که به دلیل کوچک بودن مساحت واحد مسکونی امکان طراحی مستقل آنها وجود ندارد می توان حوزه مستقلی برای هر یک در نظر گرفت .
با توجه به پیش بینی امکانات لازم برای گذاشتن دمپایی و لوازم بهداشتی در این مکان ضروری است .
علاوه بر ابعاد فضای ورودی ، اندازه در ورودی با اندازه سایر درهای خانه متفاوت می باشد و از ابعاد بزرگتری و به‌صورت دو لنگه و از جنس مرغوب تری استفاده می شود . در این صورت این در برازنده تشخص خانه بوده و ورود و خروج وسایل بزرگ‌تر را در خانه میسر می کند .
