با نگاه یا لمس خارجی لیوان شیشه ای، یک میز چوبی و یا یک قالی مشاهده میکنیم که کیفیت سطح آنها با هم تفاوت بارز دارند. هر ماده ای سطح و رویه ای دارد که کیفیت آن منحصربه فرد است. بافت یعنی ویژگی خاص یک سطح که به ماده و ساختار آن مربوط است. بافت، بیانگرنرمی یا سختی نسبی سطح و گویای کیفیت ظاهری مواد، مانند زبری و صلابت سنگ، لطافت چوب، نرمی لاستیک، صاف و صیقلی بودن شیشه، و... می باشد.
بافت بر دو نوع است:
الف) بافت های قابل لمس: که واقعیت فیزیکی داشته و اجزای آن دارای طول و عرض و عمق است، و با لمس کردن درک شده و قابل رؤیت است. (بافت بصری) که فقط از طریق چشم مشاهده می شود. مانند نقش روی یک صفحه صاف که بافت خاصی را نشان می دهد. در هنر های تجسمی، درک بافت های مختلف و مقایسة آنها با یکدیگر با دیدن و به صورت بصری اتفاق میافتد. حس بینایی و لامسه ما معمولا بسیار نزدیک و مرتبط با هم عمل می کنند. وقتی بافتی را مشاهده می کنیم به دلیل تجارب قبلی، مانند اینهاست که آن را لمس می کنیم. به همین دلیل بافت مواد موجود درآثارهنری تأثیرادراکی عمیقی برانسان دارد.
ب) بافت های ترسیمی: این بافت ها به روش های گوناگون تجربی و برای ایجاد تأثیرات بصری خاصی به وجود می آیند. بدون این که هدف از ایجاد آنها نمایش شبیه سازانه اشیا در طبیعت باشد. بخش قابل توجهی از تأثیرات بصری در آثار نقاشی انتزاعی، آثار حجمی و آثار گرافیک معاصر ناشی از به کار گرفتن بافت های ترسیمی است که به روش های گوناگونی توسط هنرمندان با استفاده از مواد مختلف ابداع می شوند. بافت های ترسیمی با استفاده از تراکم و تکرار خطوط در ترکیب های متنوع و یا با استفاده از لکه های تیره روشن و رنگی و یا با به کارگرفتن مواد و ابزارهای مختلف به وجود می آیند. برخی از بافتها از طریق به‌کارگیری مواد مختلف مانند ماسه، کاهگل، سیمان، چوب و رنگ ها با حالت های متنوع به دست می آیند.
