هر رنگ دارای سه صفت یا سه بُعد دیداری مستقل و تغییرپذیر است که عبارت اند از: فام، درخشندگی و پرمایگی.
فام رنگ
صفتی از رنگ است که جایگاه آن را در سلسلۀ رنگی (از قرمز تا بنفش) معادل با نور طول موج های مختلف در طیف مرئی مشخص می کند. قرمز، زرد و آبی را فام های اصلی می نامند و چون مبنای سایر فام ها هستند رنگ های اصلی نیز نام گرفته اند.
فام های درجه دوم عبارت اند از: نارنجی، سبز و بنفش که از اختلاط مقادیر مساوی از دو فام اولیه حاصل می شوند.
فام های درجه سوم از اختلاط فام های اصلی و درجه دوم به دست می آیند: زرد - نارنجی (پرتقالی)، قرمز- بنفش (ارغوانی)، بنفش -آبی (لاجوردی)، آبی -سبز (فیروزه ای)، سبز - زرد (مغز پسته ای). فام های نامبرده در چرخۀ رنگ نشان داده شده است.
در چرخۀ رنگ، فام های درجه دوم و سوم که بین یک زوج فام اصلی جای گرفته اند دارای روابط خویشاوندی هستند و درکنار هم ساده ترین هماهنگی رنگی را پدید می آورند. مادامی که این رنگ ها با رنگ های خالص سفید و سیاه ترکیب شوند رنگ ها و سایه های بی شمار و مختلفی ایجاد می نمایند.
درخشندگی رنگ
دومین صفت رنگ است و درجۀ نسبی تیرگی و روشنی آن را مشخص می کند (غالباً نقاشان اصطلاح رنگ سایه را نیز در همین معنا به کار می برند). معمولاً درخشندگی رنگ های فام دار را در قیاس با رنگ های بی فام می سنجند. در چرخه رنگ، زرد بیشترین درخشندگی (معادل خاکستری روشن نزدیک به سفید) و بنفش کمترین درخشندگی (معادل خاکستری تیرۀ نزدیک به سیاه) را دارد.
پرمایگی (اشباع) رنگ
سومین صفت رنگ است و میزان خلوص فام آن را مشخص می کند (گاه واژۀ شدت را در این مورد به کار می برند). فام های چرخه رنگ صددرصد خالص اند ولی در طبیعت به ندرت می توان فام خالصی یافت.
رنگ های گرم و سرد
دیوارها و پیش زمینه های روشن رنگ های سرد، مختصر کاهش در دمای بدن نگرنده ایجاد می کنند و رنگ های گرم باعث مختصر افزایش دمای بدن می شوند. به لحاظ بصری، رنگ گرم پیش می آید و رنگ سرد پس می نشیند.
